Το Σονέτο των Καταραμένων

6:00 η ώρα
Σκοτεινό δωμάτιο
Επιπλα παλιά σκονεισμένα και φαγωμένα απο το σαράκι
Μουσική, ενορχηστρωμένη, μελωδικη και συνάμα σκοτεινή
Βιολιά, φλάουτα, ελαφριά τύμπανα και στο βάθος μια άρπα

Πίνοντας απο τα βοτάνια που μου έδωσε ο Π.
εκείνα που σε ζαλίζουνε και σε ποτίζουνε με τα ωραία τραγούδια
κάθε καλλιτέχνη και κάθε ποιητή που έζησε την ζωή του όπως την ονειρεύτηκε

Δεν ειναι έτσι η ζωή μου, δεν είναι έτσι
Κανονικά δεν πρέπει να έχω παράπονο
Σαφώς και δεν πρεπει να έχω παράπονο

Τα έχω όλα
δεν έχω όμως σεβασμό
Αυτό που περιμένει κάθε ον, κάθε ύπαρξη

Δεν έχω εκτίμηση
Δεν έχω κατανόηση
Οι ανθρώποι με απομακρύνουν
και το παράξενο όχι  με την αποφυγή τους
αλλά με  την συμπεριφορά τους

Με πατάνε κάτω και με γεμίζουν λάσπες
Γεμίζουν λάσπες ήδη την κατακρυουργιμένη μου ψυχη
Την ψυχή αυτή που έχει γεμίσει οργή και μίσος
αλλά δεν θέλει να το διοχετέυσει
γιατί ξέρει
Ξέρει οτι πονάει αυτό και ότι δεν αξίζει σε κανέναν

Αλλά δεν πιράζει
'Ολα ειναι μια πλάκα έτσι;

Τι να μου πεις και εσύ
ανυπεράσπιστη είσαι
πρέπει να σε προστατεύσω
να σε βοηθήσω να μεγαλώσεις και να ωριμάσεις
όχι ότι σου λύπει κάτι απο τα δύο
και ώριμη έισαι και μεγάλη

Δεν σου ζητάω να με βοηθήσεις
έτσι και αλλιώς έχω μάθει να βοηθάω τον εαυτό μου
Απλά νοιώθω
όχι αγάπη
ούτε έρωτα
αλλά ότι μου γεμίζεις την ψυχή
με κάνεις αλλον και με σκλαβόνεις
με τιν αθωότητα σου και την συμπεριφορά σου

Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό
Δεν ξέρω τι θα γίνει
Το μόνο που δεν θελω είναι να μην λυγισω μπροστά σου
Θα περιμένω μέχρι να μου περάσει η κατάρα
το πρόβλημα, αυτη η χολέρα για να σου ανοιχτώ
Δεν έχουν επουλωθεί ακόμα οι πληγές

Θέλω να με συγχωρέσεις που είμαι τόσο μικρός
αλλά ελπίζω να είμαι ένα κομματάκι της δικιάς σου ζωής
Καληνύχτα τώρα, ξημερώνει και πρέπει να πάω να κοιμηθώ,τέτοια ώρα κοιμάμαι συνήθως