Ν.Καββαδίας - Καραντί

https://www.youtube.com/watch?v=Z_-_I91GHVA



Μπάσες στεριές, ήλιος πυρός και φοινικιές,
ένα πουλί που ακροβατεί στα Παταράτσα.
Γνέφουνε δυο στιγματισμένα μαύρα μπράτσα,
που αρρώστιες τα 'χουνε τσακίζει τροπικές.

Παντιέρα κίτρινη, σινιάλο του νερού,
φούντο τις δυο και πρίμα βρέξε το πινέλο.
Τα δυο φανάρια της νυχτός κι ο Πιζανέλο,
ξεθωριασμένος απ' το κύμα του καιρού.

Το καραντί, το καραντί θα μας πατάει,
σάπια βρεχάμενα, τσιμέντο και σκουριά.
Από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά,
κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει.

Όρντινα δίνει ο παπαγάλος στον ιστό,
όπως και τότε απ' του Κολόμβου την κουκέτα.
Χρόνια προσμένω, να τυλίξεις την παρκέτα,
χρόνια προσμένω, τη στεριά να ζαλιστώ.

Φωτιές ανάβουνε στην άμμο ιθαγενείς
κι αχός μας φτάνει, καθώς παίζουν τα όργανά τους.
Της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους,
στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς.

Φύκια μπλεγμένα στα μαλλιά, στο στόμα φύκια,
έτσι ως κοιμήθηκες για πάντα στα βαθιά.
Κατάστηθη, πελεκημένη από σπαθιά,
διπλά φορώντας τον Ίνκας στα σκουλαρίκια.

Το καραντί, το καραντί θα μας πατάει,
σάπια βρεχάμενα, τσιμέντο και σκουριά.
Από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά,
κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει.